Gdzie są moje kredki?!

Codziennie zbieram się, żeby napisać nowego posta i nagle, kiedy czuję, że w końcu mnie natchnęło, uświadamiam sobie, że znowu nie zrobiłam żadnych zdjęć szkiców. Nie, żeby dzisiaj sprawa uległa zmianie. Zwyczajnie uświadomiłam sobie, że mam kilka zdjęć (i skanów) starszych rysunków, które też mogłabym wrzucić.
Ten szablon jest chyba trochę letnio-jesienny, ale czy to ważneee?

Na pierwszy ogień idzie Hongibn, którego w przypływie niesamowitego miłosierdzia narysowałam dla siostry. Nie jest to mój "właściwy" styl, ale nie próbowałam też bawić się w realizm, bo według mnie to średnio ciekawe. A tak naprawdę to nie umiem rysować ze zdjęć i w ogóle jakoś nie śpieszono mi, żeby się nauczyć. Nie jestem zachwycona, ale to taki rysunek, który zajął chyba pół godziny, więc mogło byś gorzej.

Ołkej~ (jak mawia pan od anglosaskiej). Lecimy więc dalej i tutaj na wierzch wyjdzie moje zboczenie dotyczące centaurów. Awww, tak je kocham. Majestat sam w sobie, chociaż z mojego centaura Szymka to wielka ciapa. Nie umiem kompletnie rysować zwierząt, dlatego jego końska część wygląda nieco dziwnie. Poza tym ten płaszczyk układa się tak, że mam ochotę beczeć, bo gdyby nie on, byłoby nieźle. Buźka wyszła bardzo szymkowo.

Znowu Szymek i OMójJunie... jest i TŁO! Coś mnie naszło... chyba we wrześniu...? Akurat w sierpniu skończyłam pracę i miesiąc wolnego pokazał mi, że jestem naprawdę obrzydliwym leniem, które całe dnie potrafi przespać i jeszcze narzekać na swój los. Haha... więc chyba, żeby uciszyć te wyrzuty sumienia, narysowałam sobie takiego Szymka w jego naturalnym środowisku. Sama postać wyszła mi dużo lepiej na tym poprzednim rysunku, bo tutaj okropnie zwaliłam proporcje. Ale z tła jestem dumna. SZOK.

Płaczę, bo siedzę w mieszkaniu, gdzie mam dziesięć kredek i pół bloku, a patrząc na Szymka w lesie, znowu mam ochotę narysować coś większego. Marzy mi się szkicownik w rozmiarze A3 i chyba zrobię sobie taki prezent na Święta, hyhyhy. A jutro planuję wyłonić się ze swojego grobowca i wyjść do sklepu (który jest naprzeciwko, ale to przecież tak daleko, że całą wyprawę trzeba zorganizować!) i zakupić sobie czekoladę. Albo od razu pięć... nie mam co jeść. :C
W ogóle to miałam się uczyyyyyć, bo w piątek mam kolosa, do którego przygotowywanie się ostatniego dnia niekoniecznie jest dobrym pomysłem. Ale oczywiście ja mam czaaas. Ja zawsze mam czas!